افتادن و غلتیدن
اوکمی( افتادن به روش امن و بی خطر) از ضروریات تمرینات جودو می باشد. دانش آموزان اگر فادر به افتادن به روش امن نباشند نمی توانند جودو را بطور صحیح یاد بگیرند.
مهارتهای اوکمی در مسابقات نیز ضروری می باشد. جودوکاریی که از افتادن وحشت داشته باشد در هنگام حمله نیز دو دل و نامطمئن می باشد. همانطوری که مثل قدیمی می گوید:« کسانی که دو دل و نامطمئن هستند بازنده هستند» کسانی که در مسابقات دو دل هستند موفق نخواهند شد. ترس گاهی وقتها سبب کاهش قدرت در عمل می شود. جودوکاریی که مهارت در اوکمی ندارد نمی تواند در مسابقات شرکت کند. جودوکار باید مجموعه ای از مهارتهای هنرهای رزمی را بداند و قادر باشد افتادن را تحمل کند. اگر جودوکار همیشه نگران آن باشد که حریف او را پرتاب خواهد کرد، این نگرانی باعث ایجاد ترس می شود. شخصی که در اجرای تکنیک خود شک می کند، به حریف این اجازه را می دهد که بر او برتری پیدا کند.
دو روش اصلی، ضربه زدن تشک و غلتیدن در اوکمی مورد استفاده قرار می گیرد.
وقتی که جودوکار پرتاب می شود، از تکنیک ضربه زدن به تشک استفاده می کند. منظور از ضربه زدن به تشک در هنگام افتادن، جذب بیشتر نیرو به وسیله پخش کردن آن در سطح وسیعتر است وقتی که افراد تعلیم ندیده به زمین می افتد معمولاً دست های خود را برای نگهداشتن خودشان دراز می کنند، وقتی این کار را انجام می دهند تمام وزن بدنشان روی دستها متمرکز می شود و فشار زیادی روی آنها وارد می کنند. فشار باعث ایجاد صدمات و شکستگی می شود. استفاده از تکنیک صحیح افتادن باعث افتادن امن ودرد کمتر می شود.
یکی دیگر از قسمت های مهم افتادن صحیح، بردن سر به طرف داخل بدن است. بیشترین صدمات جدی که در هنگام افتادن رخ می دهد صدمات وارد بر سر می باشد. در روش بوکس شدیدترین صدمات موقعی اتفاق میافتد که سر بوکسور به زمین برخورد می کند نه موقعی که مشت به سر او اصابت می کند. در جودو، مانند تمام موارد دیگر زندگی روزانه، مهمترین هدف در هنگام افتادن محافظت کردن از سر می باشد. یکی از مهمترین راهها برای حفاظت از سر، آن است که عادت کنید درهنگام تمرینات اوکمی به گرة کمربند خود نگاه کنید. وقتی که جودوکار سرش را به این طریق به سمت بدن به داخل می برد می تواند بطور امن به عقب یا طرفین بیافتد. این وضعیت روش مناسبی برای استفاده در هنگام غلتیدن نیز می باشد.
تمام اساتید جودو می توانند داستانهایی در مورد تجربه هایی که خودشان و دانش آموزانشان دربارة اینکه چگونه در هنگام اوکمی از صدمه دیدن جلوگیری کرده اند به شما بگویند. ضربه زدن و غلتیدن می تواند شخص را در برابر صدماتی که در خیابان ها اتفاق می افتد نیز محافظت کند. اگرچه خراشیدگی و کبودی در نتیجه افتادن برروی آسفالت و سیمان در خیابان ایجاد می شود، اما مردم می توانند با استفاده صحیح از اوکمی از صدمات جدی جلوگیری کنند.
تمرینات افتادن
امن ترین راه برای تمرین مهارتهای اوکمی افتادن به عقب و ضربه زدن به تشک می باشد. جودوکار باید به زانوهای بالاآمده به عقب بیافتد و با تمام دست خود یعنی از ناحیه شانه تا نوک انگشتان دست در زاویه 45 درجه نسبت به قسمت بالاتنه خود به تشک ضربه بزند. در تمام ضربه زدنها، زاویه 45 درجه برای حداکثر پخش نیرو لازم می باشد. جودوکار سپس باید روی طرف راست بدن قرار گیرد و زانوی چپ را بالا بیاورد و پای راست را هم کمی به سمت بیرون قرار دهد. جودوکار فقط با دست راست در سمت راست بدن خود به تشک ضربه می زند او همین عمل را با طرف چپ بدن انجام میدهد، پای چپ را کمی به سمت بیرون می برد و زانوی راست را بالا می آورد و با دست چپ به تشک ضربه می زند.
یکی دیگر از روش های ضربه زدن به تشک، ضربه زدن از جلو در هنگام افتادن به جلو است.
یکی دیگر از روشهای ضربه زدن به تشک، ضربه زدن از جلو در هنگام افتادن به جلو است.
جودوکار تمرین را در حالی شروع می کند که برروی شکم افتاده و دست او زاویه 45 درجه با بدنش دارد جودوکار سر خود را بجای اینکه تو ببرد، بالا نگه می دارد تا در لحظه ای که می افتد سرش با تشک تماس پیدا نکند.
در این وضعیت شکم جودوکار برروی تشک قرار می گیرد و روی ضربه زدن با هر دو دست برروی تشک تمرکز می کند. روش دیگر ضربه زدن از جلو برروی تشک آن است که جودوکار روی زانو ها و ساعد های خود یا روی انگشتان پا و ساعد های خود پل می زند. اگرچه از این روش به ندرت در جودو استفاده می شود، اما کاربرد عملی زیادی در زندگی روزمره دارد.
بعد از اینکه دانش آموز مهارت لازم را در ضربه زدن به تشک در وضعیت افتادن به عقب را بدست آورد می تواند به مرحله بعد که ضربه زدن به تشک در حال نشستن است برود. دانش آموز در حالیکه روی زمین نشسته است به دو روش می تواند ضربه زدن به تشک را تمرین کند. اول دانش آموز به عقب غلت می زند تا تیغه شانه هایش با تشک تماس پیدا کنند. سپس روی زمین ضربه می زند و دوباره به وضعیت نشسته بر می گردد. دانش آموزان این تمرین را با غلتیدن مستقیم به عقب، به راست و چپ انجام می دهند.
دوم، در این روش جودوکار ابتدا به عقب غلت می زند تا تیغه شانه ها با تشک تماس پیدا کند، و سپس تمام بدن خود را برروی تشک می اندازد، و با پاها و دستها به تشک ضربه می زند.
یکی دیگر از روش های ضربه زدن به تشک، ضربه زدن از جلو در هنگام افتادن به جلو است.
جودوکار تمرین را در حالی شروع می کند که برروی شکم افتاده و دست او زاویه 45 درجه با بدنش دارد.
جودوکار سر خود را بجای اینکه تو ببرد، بالانگه می دارد تا در لحظه ای که می افتد سرش با تشک تماس پیدا نکند.
در این وضعیت شکم جودوکار برروی تشک قرار می گیرد و روی ضربه زدن با هر دو دست برروی تشک تمرکز می کند. روش دیگر ضربه زدن از جلو برروی تشک آن است که جودوکار روی زانوها و ساعد ها خود یا روی انگشتان پا و ساعدهای خود پل می زند. اگرچه از این روش بندرت در جودو استفاده می شود، اما کاربرد عملی زیادی در زندگی روزمره دارد.
بعد از اینکه دانش آموز مهارت لازم را در ضربه زدن به تشک در وضعیت افتادن به عقب را بدست آورد می تواند در مرحه بعد از ضربه زدن به تشک در حال نشستن است برود. دانش آموز در حالیکه روی زمین نشسته است به دو روش می تواند ضربه زدن به تشک را تمرین کند. اول دانش آموز به عقب غلت می زند تا تیغه شانه هایش با تشک تماس پیدا کند. سپس به روی زمین ضربه می زند و دوباره به وضعیت نشسته برمی گردد. دانش آموزان این تمرین را با غلتیدن مستقیم به عقب، به راست و به چپ انجام می دهند.
دوم، دراین روش جودوکار ابتدا به عقب غلت می زند تا تیغه شانه ها با تشک تماس پیدا کند و سپس تمام بدن خود را برروی تشک می اندازد، و با پاها و دستها به تشک ضربه می زند. در هنگام افتادن به طرف راست و چپ با دست و پای متناسب با آن جهت به تشک ضربه زده می شود.
مرحله بعد استفاده جودکار از ضربه زدن در حال اسکات کردن است. در این وضعیت شخص به عقب می افتد، به عقب غلت می زند و با هر دو دست به تشک ضربه می زند.
برای ضربه زدن به تشک بادست راست، جودوکار پای راست خود با بطرف مورب بیرون می دهد و باعث افتادن به سمت راست خود می شود. برای انجام این حرکت با دست چپ شخص پای چپ خود را بطور مورب بیرون می برد، تا به روی طرف چپ بدن خود بیفتد.
جودوکار می تواند با افتادن روی زانوها از وضعیت اسکات ضربه از جلو را به تشک برند، در هنگام انجام این کار به سمت جلو می افتد سر را بالا نگه می دارد، بدن را بین زانوها می برد و ضربه خود را از ناحیه آرنجها تا نوکح انگشتان دست در زاویه 45 درجه نسبت به سر به تشک می زند.
جودوکار باید تمرینات ضربه زدن به تشک را از وضعیت ایستاده نیز تمرین کند. برای ضربه زدن به عقب، جودوکار اسکات می کند و به عقب غلت می زند و ضربه خود را به تشک می زند و دوباره به وضعیت ایستاده برمی گردد. در هنگام افتادن به پهلوها، جودوکار پای متناسب با جهت افتادن را بیرون می برد و با دست متناسب با همان جهت به تشک ضربه می زند. ضربه از جلو را می توان با افتادن به طرف جلو و ضربه زدن مناسب به تشک انجام داد. دانش آموزان تا وقتی که در ضربه زدن به تشک و افتادن به عقب و اسکات مهارت پیدا نکرده اند نباید تمرینات ضربه زدن به تشک از وضعیت ایستاده را تمرین کنند.
غلتیدن
بعداز مهارت پیداکردن در ضربه زدن به تشک، جودوکار باید یاد بگیرد چگونه بغلتد. دانش آموزان می توانند غلتیدن را از وضعیت نشسته به سمت جلو و عقب شروع کنند. در تمام حرکات غلتیدنها سر باید به سمت داخل برده شود. جودوکار باید غلتیدن روی شانه راست و چپ را هم تمری کند.
اگرچه از غلتیدن در مسابقات استفاده زیادی نمی شود، اما روحیه جودوکار را درانجام بهتر مهارته افزایش می دهد.غلتیدن اغلب در هنگام دفاع شخصی مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی شخصی را از تعادل خارج می کنند، او می تواند با استفاده از غلتیدن از حمله دشمن دور شود و دوباره به روی پای خود قرار گیرد. غلتیدن می تواند از صدماتی که ممکن است در زندگی روزمره اتفاق بیفتد جلوگیری کنند. برای مثال اگر پای شخصی د ر اثر افتادن در چاله یا سطح ناصافی از ناحیه قوزک پیچ بخورد، او می تواند با غلتیدن به جلو از افتادن وزن بدن خود برروی مچ پا جلوگیری کنند و مانع شکستگی آن شود. بعد از یادگرفتن غلتیدن در حال نشسته، جودوکار می تواند همان غلتیدن ها را از وضعیت از زا نوزده، و از وضعیت اسکات نیز تمرین کند. بعد از آن جودوکار می تواند غلتیدن از وضعیت ایستاده را تمرین کند. قبل از رفتن به مرحله غلتیدن از وضعیت ایستاده، جودوکار باید قادر باشد غلتیدن در حالت نشسته و زانوزده و اسکات را به طور من انجام دهد.
افتادن از عقب و ضربه زدن به تشک
تمرین افتادن از عقب را با درازکشدن روی پشت و زانوهای خمیده و دستهای خم شده، در مقابل خود آغاز کنید. برای تمرین این اوکمی با تمام دست( کف دست به تشک ضربه می زند) در زاویه 45 درجه نسبت به تنه به تشک ضربه برنید، چانه را به روی سینه قرار دهید، در هنگام ضربه زدن به خاطر داشته باشید عمل بازدم را انجام دهید.
افتادن به پهلو و ضربه زدن به تشک
حرکت را با قرار گرفتن روی طرف راست بدن و مستقیم نگهداشتن پای راست شروع کنید. زانوی چپ بالا برده می شود و دست راست روی کفل چپ قرار می گیرد. برای ضربه زدن به تشک، دست راست را از روی کفل بلند کنید و ضربه با کف دست در زاویه 45 در جه نسبت به بدن بزنید و سرتان را هم از روی تشک بلند کنید. در هنگام ضربه زدن نفس خود را بیرون دهید.
افتادن به عقب از وضعیت نشسته و ضربه زدن به تشک
حرکت را با نشستن روی تشک در وضعیتی که پاهامستقیم و دستها به طور ضربدری در مقابل بدنتان قرار دارند شروع کنید. روی پشت خود غلت بزنیدف پاها را تا زاویه 45 درجه بالا ببرید،در لحظه ای که تیغة شانه های شما با تشک تماس پیدا می کند با هر دو دست به تشک ضربه بزنید. بخاطر داشته باشید که چانة خود را روی سینه ببرید تا جلوی تماس سر به تشک گرفته شود و در هنگام ضربه زدن به تشک نفس خود را بیرون دهید.
اسکات کردن به راست و ضربه زدن به تشک
از وضعیت اسکات، پای راست خود را مستقیم کنید و سپس آن را بطور مورب به طرف چپ ببرید، دست راست خود را نیز به طرف چپ بدن ببرید. این کار باعث می شود که شروع به افتادن به سمت راست کنید. در حالیکه بدنتان با تشک تماس پیدا می کند با دست راست در زاویه 45 درجه محکم به تشک ضربه بزنید و مواظب باشید پاهایتان به شکل ضربدری قرار نگیرد. بخاطر داشته باشید چانه را به روی سینه نگهدارید و در هنگام ضربه زدن نفس را بیرون دهید.
افتادن به عقب از وضعیت ایستاده و ضربه زدن به تشک
این تکنیک شبیه به افتادن به عقب از وضعیت نشسته و ضربه زدن به تشک می باشد. این حرکت از وضعیت ایستاده، برای افزایش مهارت درتکنیک افتادن شروع می شود. از وضعیت ایستاده با خم کردن زانوها،( شبیه نشستن روی صندلی خیالی) به وضعیت اسکات پائین بروید در حالیکه اینکار را انجام میدهید دستهایتان را به حالت ضربدری جلو ببرید، به نشستن ادامه دهید تا باسن شما با تشک تماس پیدا کند و سپس به پشت خود غلت بزنید و پاها را بالا ببرید و چانه خود را هم داخل بدهید. در حالیکه تیغة شانه ها با تشک تماس پیدا می کند با هر دو دست به تشک ضربه بزنید و نفس خود را بیرون دهید. قبل از اینکه به مرحله افتادن به عقب از وضعیت ایستاده بروید باید افتادن به عقب از وضعیت نشسته را بطور کامل یاد گرفته باشید.
افتادن روبه جلو و ضربه زدن به تشک
اگرچه ازاین تکنیک به ندرت درتمرینات جودو و یا مسابقات استفاده می شود ولی برای جلوگیری از افتادن در زندگی روزمره مفید باشد برای تمرین این طرز افتادن به وضعیت ایستاده قرار بگیرید و سپس شروع به افتادن به جلو کنید در حالیکه به سمت جلو می افتید زانوها را خم کنید. پاها را به سمت عقب پرتاب کنید و دستها را در زاویه 45 درجه جلو ببرید تا بدنتان در هنگام افتادن روی آنها نیفتد. وقتی که با تشک تماس پیدا کردید و با کف دستها وآرنجها به تشک ضربه بزنید و سر خود را به یک طرف بچرخانید و آنرا بالا نگهدارید تا به زمین برخورد نکند. در وضعیت پایانی، فقط دستها و پاهای شما باید به تشک تماس داشته باشند.
افتادن رو به جلو،غلتیدن و ضربه زدن به تشک
از وضعیت ایستاده یک گام با پای راست جلو بروید. کف دست چپ را برای حفظ تعادل روی تشک قرار دهید( نوک انگشتان به سمت بیرون قرار داده شوند) سپس دست راست خود را به طرف بدن بپیچانید و آن را به طرف پاها ببرید(نوک انگشتان به طرف داخل بدنتان چرخانده می شوند) بعد از غلتیدن باید روی طرف چپ بدن خود قرار بگیرید با کف دست چپ به تشک ضربه بزنید. در هنگام ضربه زدن به تشک نفس خود را بیرون دهید. وضعیت صحیح پایان افتادن به این مشکل می باشد که روی طرف چپ بدن خود قرار می گیرد و کف دست چپ به تشک ضربه می زند و پاها را از یکدیگر جدا هستند و سر بالاتر از تشک قرار می گیرد.
بخاطر داشته باشید که این اوکمی را روی هر دو طرف بدن تمرین کنید چون شما هرگز نمی دانید به کدام طرف پرتاب می شوید.
شما باید هر روز تمرینات اوکمی را انجام دهید و زمانی را برای آن در تمرینات هرجلسه اختصاص دهید. وقتی که این مهارتها را یاد گرفتید. آماده یاد گرفتن حرکات بعدی جودو خواهید شد و اعتماد به نفس خواهید داشت.
معرفی سایت