شمشیرپروانه (butterfly-swords ) تقریبا اندازه ساعد است و دلیل آن هم این است که به راحتی در آستینو یا چکمه های بلند پنهان شود ، معمولا شمشیر پروانه به صورت جفت است و درچین باستان جدا از داخل آستین و چکمه آن رادر دو طرف زین اسب نیز پنهان میکردند و در حقیقت این سلاح در جایی در هنگام مبارزه ظاهر می شده است کهفرد مهاجم انتظار آن را ندارد

شمشیر پروانه یک رکاب برای حفاظت از انگشتان دست در مقابل ضربات و سلاح ها دارد.رکابیا گارد محافظ که با دسته شمشیر یک حلقه غیر مدور می سازد باعث میشود تاحرکاتی که در آن با چرخاندن شمشیر همراه است آسانتر انجام شود و این کاربردبیشتر در نمایشات و کاتاهای شمشیر مورد استفاده است

ساختار کلی شمشیرآن به گونه ای است که میتواند به کاربرد مهم آن اشاره کرد که همانند سلاحسای می تواند در هنگام فرود ضربه در راستای ساعد شخص حامل شمشیر قرار بگیردو او را از ضربه های ناگهانی شمشیر رهایی بخشد که این مکانیزم هماننداستفاده از یک سپر برای پخش کردن نیروی ضربه و از بین بردن قدرت تخریب وآسیب آن است.دقت کنید که شمشیر پروانه با چاقو پروانه تفاوت دارد.این سلاح اولین بار در کشور چین ساخته شده و مورد استفاده در ورزشهای رزمی قرار گرفته.شمشیر پروانه در ورزشهای رزمی چینی مورد استفاده است از جمله : وینگ چون ، هونگ کار و ....در رشته وینگ چون این سلاح به عنوان پایه و اساس سلاحهای این رشته محسوب می شود

شورایكنجوتسو سلاحی كوچك ، مخرب و ویران كننده ، ساده ، ولی مرگبار : سلاحی منحصربه فرد یك نینجا واقعی شوری كن یا تیغ های پرنده ، و برنده عبارتی است كهاز دورة موروماچی (1573-1623 ) به كار برده شد .

مانند بسیاری از سلاح‌های سنتی جزیره اُکیناوا، منشاینانچکو- Nun Cha Ku - با لایه‌ای از افسانه‌ها‌ احاطه شده است. تصور رایج این استکه نونچاکو مشتق شده از یک ابزار کشاورزی است که برای ضربه زدن به برنج،لوبیا و ... به جهت جداکردن قسمت خوردنی از سبوس یا غلاف استفاده می‌شدهاست.

نَن گوئنبه معنی) چوب جنوبی( نوعی سلاح سرد درهنرهای رزمی چینی است که در تعدادی ازفرم‌هاو تمرین‌های ووشوی امروزین از آن استفاده می‌شود. تکنیک‌های اجرایی با نن‌گوئن و فرم‌های آن بر مبنای تکنیک‌های سبک‌های جنوبی هنرهای رزمی چینی طراحی شده‌است

این سلاحژاپنیبیش از1500 سالقدمت دارد و نام آن حتی در کتاب کوجیکی نیز ذکر شده است. ناگیناتا از یکدسته چوبی و یک تیغه خمیده فلزی تشکیل شده است و شباهت زیادی به گوان دائو) سلاح چینی ) و گلیو(سلاح اروپایی ) دارد. اولین سند مکتوبی که بیانگرکارایی خوب ناگیناتا در میدان جنگ است در سال1086 به رشته تحریر درآمده است و درآن ناگیناتا به عنوان سلاح ایده آل قهرمانان و جنگجویان بزرگ معرفی شده است.

طی نبردگمپای 1180) الی1185 ) که طی آن دو خاندان تایرا و میناموتو با یکدیگر در جدال بودند ، ناگیناتاخوش درخشید و مشخص شد که این سلاح بر علیه سواره نظام حربه مرگباری است.

در دوران ادو این سلاح در میادین جنگ کمتر مورد استفاده قرار می گرفت ودر همین زمان بود که ناگیناتا به عنوان یک سلاح مورد توجه بانوان قرار گرفت . بانوانی که شوهران آنها سامورایی بودند نیاز به سلاحی داشتند تا بتواننددر زمان غیبت شوهرانشان ( به دلیل حضور در میادین جنگ ) از خانه و خانوادهخود دفاع کنند و ناگیناتا بهترین انتخاب ممکن بود. ناگیناتا سلاح بسیارمناسبی  است زیرا می توانند با صرف نیرویی مناسب با جنگ آوران مرددرگیر شده و ضمن حفظ فاصله ضربات کشنده ای را به حریف وارد آورند ، دستهاین سلاح همانند اهرم عمل کرده و به همین علت نیروی بدنی زیادی برایاستفاده از آن نیاز نیست