دانشنامه سبکهای رزمی : وینگ چون

وینگ چون که معنای تحت اللفظی آن مناجات بهاری» یا بهار جاودانه است، یکی از محبوبترین سبک‌های هنرهای رزمی چینی است. مطابق روایت‌هایی که درباره ریشه اصلی این سبک نقل می‌شود، یکی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) داشته‌است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف است .وینگ تسون ( WingTsun) نوعی خاص از طرز نگارش واژه وینگ چون ( Wing Chun) می‌باشد. اگرچه این کلمه به صورت وینگ تسون نوشته می‌شود اما همان وینگ چون خوانده می‌شود.در ایران نیز برای برای جداسازی این سیستم از سیستم‌های مشابه به جای خواندن واژه WingTsun به صورت وینگ تسون از اصطلاح وینگ چون دبلیو تی (WT) استتفاده می‌کنند.این نحوه نگارش تنها برای متمایزسازی نحوه مدرن آموزش در سیستم WingTsun با سیستم‌های با نام مشابه سبک انتخاب شده‌است.

 WingTsun Kung Fuیا WingTsun (که بطور مختصر WTنیز نوشته می‌شود) یکی از شاخه‌های وینگ چون کونگ فو است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ گسترش داده شده‌است.مهم‌ترین هدف وینگ چون واقع گرایی در سیستم دفاع شخصی می‌باشد. وینگ‌چون به جای تاکید بر تکنیکهای مبارزه بر روی اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند.ایده اصلی این است که، تحت فشار و استرس مبارزه، غیر ممکن است که از طریق بینایی جهت دقیق و سرعت یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی موثر در مفابل حمله حریف گرفت. این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرود آمدن حمله حریف گرفته شود. ترجیحاًَ شخص باید بلافاصله حمله‌ای را مستقیماً و محتاطانه طراحی کند. این واکنش‌های غیرارادی است که تعیین می‌کند در صورتیکه حمله حریف در ادامه خطرساز شود، واکنش چگونه باشد. چی سائو یا «دستان چسبان» به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به طور غیر ارادی در برابر سرعت، نیرو و جهت یک حمله بر مبنای حس لامسه (حسی که مغز بسیار سریع تر از حس بینایی آن را پردازش می‌کند)واکنش نشان دهد.

اصول هشت گانه وینگ چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازه تطبیق با اندازه، قدرت و سبک مبارزه‌ای حریف را می‌دهد.

۱-برو جلو: فوراً به منظور تماس با اندام حریف به جلو پیشروی کن(به منظور بکار افتادن رفلکس‌هایی که در چی سائو آموزش دیده می‌شود) یا حتی فرای آن برای اول ضربه زدن به حریف. این انفعال غیرمنتظره ابتدایی حریف را اغلب متعجب می‌کند و مبارزه را به فاصله نزدیک تبدیل می‌کند جاییکه عکس العمل‌های حسی بر عکس العمل‌های بینایی حکمفرمایی می‌کند و صد البته جاییکه وینگ چون کار حرفه‌ای احتمالاً در آن منطقه بر حریفش برتری دارد.

۲-به حریفت بچسب: اگر در ابتدا نتوانستی به حریفت ضربه‌ای واردکنی و او را از کار بیندازی. به جای تماس برقار کردن با بدن حریف غیر (غیر از سر و گلو) سعی کن به او بچسبی. غالباً اواین عضوی که با آن تماس پیدا می‌کنید دست حریف می‌باشد حالا که با دست حریف تمای پیدا کرده‌اید او چگونه می‌تواند بدون اطلاع شما حمله‌ای را با دستش اجرا کند؟

۳-در برابر نیروی بزرگ‌تر تسلیم شو: از آنجا که هیچکس نمی‌تواند مطمئن باشد که از هر حریفی که در پیش رو دارد قوی تر است، شخصی باید به شیوه‌ای آموزش ببیند که حتی در برابر حریف قوی تر پیروز باشد. چی سائو مانند بک معلم حرفه‌ای یاد می‌دهد که چگونه در برابر حمله حریف واکنش‌های لازم را نشان دهید.وقتی که حقیقتاً حمله حریف از شما قدرتمندتر است، آموخته‌های شما در چی سائو به بدن شما می‌گوید که از مسیر حمله حریف کنار بروید و زاویه دیگری را برای حمله پیدا کنید.

۴- حریفت را تعقیب کن: متعاقب اصل اول در صورتیکه حریف عقب نشینی کرد، واکنش فوری یک وینگ چون کار ادامه به حرکت رو به جلویش است، نه اینکه به حریفش اجازه دهد تا خودش را پیدا کرده و فرصتی هر چند اندک برای تجدید نظر در استراتژی حمله اش پید کند. بسیاری از سبک‌ها که تکیه بر سرنخ‌های بصری دارند ترجیح می‌دهند که یک گام به عقب بگذارند، اندکی صبر کنند و حماه‌های بعدی را طرح ریزی کنند که معمولاً می‌توان به این نکته در مبارزات ورزشی و تورنممنتی پی برد.

اصول انرژی

۱- از نیروهای خودی رها شو: کاملاً ضروری است که فرد به منظور حرکت انرژیک و واکنش به موقع در برابر حمله حریف ریلکس باشد.وقتیکه عصبی هستید، نیروهای خودی مثل یک ترمز عمل می‌کنند.پس در ابتدا باید از قید نیروهای خودی خلاص شوید تا بتوانید با چالاکی حرکت کنید.

۲-از نیروهای حریفت رها شو: این اصل شبیه به اصل سوم مبارزه‌است. وقتی حریف می‌خواهد از قدرتش برای پایان دادن به مبارزه استفاده کند، تقلا برای مقاومت کردن در برابر قدرت حریف واکنش مناسبی نیست بلکه واکنش مناسب، خنثی کردن نیروی حریف با دور کردن نیروی حریف از بدن یا دور کردن بدن از آن می‌باشد.

۳-از نیروی حریف بر ضد خودش استفاده کن: از نیرویی که حریف به شما تقدیم می‌کند، بهره بگیرید. اکر حریف شما را به طرف خودش می‌کشد از آن نیرو به عنوان قسمتی از حمله تان استفاده کنید. یا اگر حریف شما را به سمت چپ هل داد مثل یک در چرخان عمل کنید و از آن نیرو در حمله‌ای با دست راست استفاده کنید.

۴-نیروهای خودی را اضافه کنید: علاوه بر قرض گرفتن نیروی حریف، می‌توانید نیروی خودتان را به آن اضافه کنید.

همان قدر که عکس العمل‌ها در یک دفاع شخصی بیانگر پیشرفت هستند، اصول قدرتی نیز باعث پیشرفت هر چه بیشتر هستند به طوریکه یک هنرجوی وینگ چون طی سالیان تمرین همه آنها را مد نظر دارد. اولاً: تمرین فرم و تعداد زیاد مشت برای یادگیری ریلکسیشن در مبارزه (به منظور ضدحمله بر مبنای حس لامسه) و زدن مشت بدون تنش. ثانیاً ساعت‌های بیشمار تمرین چی سائو به منظور افزایش توانایی در رها کردن نیروی خودی و قرض گرفتن نیروی حریف و در آخر تمرینات قدرتی خاص  WTبرای افزایش هر چه بیشتر قدرت مشت و ضربات.

متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است. روش‌های آموزش در غالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می‌شود.

چی سائو  یا «دستان چسبان» یک اصل و همچنین تمرینی است که به منظور توسعهٔ رفلکس‌های خودکار و یا عکس العمل‌های غیر ارادی در مبارزه استفاده می‌شود. این شکل منحصر بفرد از تمرین مستقیماً با اصول وینگ چون در ارتباط است و در منطقه‌ای انجام می‌شود که مبارز با حریفش در تماس است. با برقراری تماس، بدن مبارزه نسبت به تمامی حرکات حریف حساس می‌شود.

لات سائو یا «دستان غلتان»، در منطقه ایست که دو هنر جو تماس شان را با یکدیگر حفظ می‌کنند در حالیکه تکنیک‌های مختلف را اجرا می‌کنند. به‌وسیله این تمرین دو هنرجو تغییرات در مکانیک، فشار و شدت حرکت بدن حریف را احساس می‌کنند. افزایش میزان حساسیت که توسط این تمرین بدست می‌آید، یه هنرجو کمک می‌کند تا به طور غیر ارادی و بدون فکر کردن، حمله و ضد حمله اش را علیه حریف با دقت، سرعت و تکنیک مناسب اجرا کند. این فرآیند می‌تواند نوعی حافظه ماهیچه‌ای نامیده شود.بواسطه لات سائو یک مبارز وینگ چون می‌تواند چگونگی حرکات حریف را بدون نگرانی از آسیب دیدن خودش و حریفش بررسی کند.به همین علت است که لات سائو یکی از قسمت‌های کلیدی در آموزش وینگ چون است.لات سائو تمرینی برای میزان حساسیت به منظور کسب واکنش‌ها ی خاص غیر ارادی در چی سائو است.اگرچه یک فرد عادی ممکن است به این تمرین مثل یک نوع مبارزه بنگرد، اما یک هنر جوی وینگ چون به هیچ عنوان نگرش مبارزه‌ای نسبت به این تمرین ندارد، بلکه آن را به عنوان نوعی تمرین هدفمند جهت افزایش واکنش پذیری در مبارزه در نظر می‌گیرد.

فرم‌های مقدماتی وینگ چون در بستهٔ آموزشی دوره شاگردی قرار دارد، کاربرد و تکنیک‌های بیشتر در فرم‌های بعدی آموزش داده می‌شوند. در متد وینگ چون هدف هر دوره، آموزش در حد نیاز هنرجو می‌باشد، از این حیث که در هر دوره، آموزش بر مبنای آن چیزی است که از قبل هنرجو آموخته‌است. بدین ترتیب فرد به سرعت درک بیشتری نسبت به داشته‌های قبلی و جدیدش پیدا می‌کند.ممکن است هنرجو در ابتدا قسمت‌های مقدماتی راوقتی که آموزش می‌بیند، بطور کامل درک نکند (اگرچه با توضیحات مربی با توجه به درجه اش درک محدودی نسبت به آنها پیدا می‌کند)، به هر حال آموزش‌های اولیه به عنوان شالودهٔ اصلی در درجات بالاتر محسوب می‌شود.

سیو نیم تائو یا «فرم ایده‌های کوچک» شامل فرم پا به همراه حرکات سنتی دست می‌باشد.

چی سائو فرم‌های گوناگونی دارد که قسمتی ار آنها تنها وقتی آموزش داده می‌شود که فرد به یک مربی باصلاحیت تبدیل شده باشد. در زیر جزئیات بیشتری در مورد فرم‌های پیشرفته وینگ چون می‌خوانید:

بیو جی (به معنای «انگشتان پیشرو») کاربرد تکنیک‌های دست(منظور از دست در اینجا، کف دست می‌باشد) باز را در بر میگیرد.(در مقابل تکنیک‌های دست بسته(همان مشت))یه همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده‌است.

موک یان جونگ به معنای «ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود» می‌باشد، در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد. اگرچه آدمک چوبی را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف باشد.

یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود.بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد-شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند. یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد.دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود:

درجات 1 تا 4 یادگیری مهارتهای پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی

• درجه یک - مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتیف درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو

• درجه دوم - مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدنها، کل «سیو نیم تائو»

• درجه سوم - گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی

• درجه چهارم - گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیک و شروع فرم «چام کیو»

درجات 5 تا 8

• درجه پنجم - حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان بل هر دو دست

• درجه ششم -

• درجه هفتم -

• درجه هشتم -

درجات 9 تا 12 :کاربردها

• درجه نهم - در مقابل تک مهاجم

• درجه ده - در مقابل دو مهاجم

• درجه یازدهم - در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد

• درجه دوازدهم - در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد

در درجه 9 شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه 8 بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند.مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه 8 و 9 می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد.

در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه 5 تا 8 و مشکی برای درجه 9 تا 12

در ادامه درجات شاگردی 12 درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته ئینگ چون WTآغاز می‌کند.

• بیو جی

• مئک یان جونگ (آدمک چوبی)

• لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه ای» یا چوب بلند)

• بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)

سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود:

۱. 1 تا 4 تکنسینی

۲. 5 تا 8 پراکتسینی

۳. 9 تا 12 فیلسوفی

هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی به خوبی درک کرده باشد.

سازمان رسمی و فراگیر وینگ چون با نام انجمن بین المللی وینگ چون می‌باشد. اداره مرکزی وینگ چون درهنگ کنگ است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ رهبری می‌شود. انجمن بین المللی وینگ چون در بیش از 60 کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد. امروزه بیش از 2000 مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد.با بیش از 1000000 هنرجو در سرتاسر دنیا، انجمن بین المللی وینگ چون یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد. سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد. سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزل در کشور آلمان واقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از 6 ساعت در روز، وینگ چون را به هنرجویان علاقه مند آموزش می‌دهد. در اروپای شرقی، وینگ چون از سال 1985 حضور دارد که مرکز اصلی اش کشور مجارستان می‌باشد.

از ویژگی‌های اساسی وینگ چون کاربردی بودن آن است. بطوریکه توسط نیروهای پلیس بیش از 56 کشور دنیا بکار گرفته شده‌است.در این میان آن چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌نماید، حضور اکثر قریب به اتفاق نیروهای امنیتی کشورهای توسعه یافته در لیست وینگ چون کاران می‌باشد. به عنوان مثال:

۱- آمریکا: تکاوران تفنگدار دریایی آمریکا (U.S Marin Corps)، تیم رهایی گروگان FBI و CIA

۲- بریتانیای بزرگ(انگلستان): sas

۳- روسیه: SOBR

۴- فرانسه: RAID، GIGN

۵- آلمان: GSG۹، SEK، PSK، MEK، PSG و...

۶- ایتالیا: NOCS، GIS

۷- اسپانیا: GEO

۸- چین: پلیس هنگ کنگ

۹- هلند: BBE، BSB، Rk

۱۰ سوییس: Enzi an، Argus، Barracuda

۱۱- و...

این تنها گوشه‌ای از نیروهای امنیتی می‌باشد که از وینگ چون جهت دفاع غیر مسلحانه بهره می‌گیرند. در حال حاضر بیش از ۷۵٪ نیروهای امنیتی اروپایی یا به طور کامل مشغول فراگیری وینگ چون می‌باشند و یا اصول و تعدادی از تکنیک‌های برگزیده آن را آموزش می‌بینند.

وینگ چون پیشرفته

حتی محبوبترین رزمـی کارجهان یعنی "بروس لی"آغاز کار خود را با این سبک وشاگردی استاد "ییپ من" شروع کردند اما بنا به دلائلی مجبور به ترک چین شدند ونتوانستند تمامیفنـون آن را یاد گیرد ٬اما بعدها تکنیکها وفنونی را در آن آوردند که اکنـوندر آمریکا سبک بروس لی با نام دیگـری خوانده میشود که در هیچ جا جز آمریکاتدریس نمیشود ٬ اما وینگ تسون یا وینـگ چـون هنوز در چین به دلیل تعصـباتآنها هنـوز به همین نام خوانده میشود. چینی ها از قدیم به دلیل تعصبات برورزشهای رزمی:کونگ فو ٬ تای چی چوآن ٬ شائولین و ... با ژاپنی ها جنگهایبسیاری داشته اند اما آنچه مسلم است آنست که چین وبه خصوص سبک وینگ چونسنتی مدتهای مدیـدی است که از اصیـل تریـن وبه وجـودآورنـده ترین سبکهایامروزی بوده اند تا آنجا که اغلب سبکهای رزمی حتی حرکات این سبک را دارندمنتهی با تفاوتی در نام. وینگ تسون یا وینگ چون مدرن( WT )نیز ادامه همانسبک وینگ چون سنتی است وهنوز از بزرگترین وقدرتمندترین سبکها ٬ بطوری کهرزمـی کاران بسیـاری از هنـرهای رزمـی در مبـارزه با مبارزان وینگ چونیارای مقابله نداشته اند زیرا که مبنای این سبک بر قدرت نیست ٬ بلکه برسرعت ٬ دقت و توانایی کامل بر چگونگی استفـاده فنون آن است ونیز مهمترینقسمـت در این سبک نحـوه ایستادن ودفع ضربات است که سبکها دیگر به آن اهمیتینمیدهند. در این سبک شاید ماه ها بر نحوه ایستادن تکیه کنند وتاکید بر آنداشته باشند ٬ حال آنکه بسیاری از سبکها اصلا به نحوه حرکت پا وایستادنتوجهی ندارند. اغلب سبکها مبنای شان بر قدرت جسمانی است اما یک هنرجوی وینگچون کار که توانایی داشته باشد میتواند با ضربه پا مردی به وزن 100 کیلو رابه عقب پرتاب کند وبر خلاف سایر رشته های رزمی ٬اندام وینگ چون کارانبسیار لاغر است زیرا قابلیت در قدرت جسمانی نیست بلکه در سرعت است و تصمیمسریع در انتخاب فن.

آموزش تکنیک،چی سائو، مبارزه طلبی ومحافظت شخصی.

اینآموزش ها از تمرینات از پیش طراحی شده تا روش هایی برای مقابله با تهدیداتمرگ آور را شامل می شوند. مهارت هایی که در چی سـائوکسب میکنیـد،با پیشرفتشما به خوبی برایتان کاربرد پیدا می کنند.در مرحلـه اول شما حرکاتاولیـه ومفاهیم وینـگ چون را با شـریک آمـوزشی اجـرا می کنید در این مرحلـهاحسـاسی از مبارزه وجـود ندارد ودر عـوض هدف یادگیری هر چه بیشتـرو تقویتتکنیک های مورد نیاز است در واقع شما عـادات وینـگ چون را در خـود نهادینهمی کنیـد.مانند: برخاستـن از زمین با استفاده از حرکـات بدن، قرار دادنآرنجـها روبه پاییـن وچرخـش زانـوها به داخـل کنتـرل خـط مرکزی بدن و رودرروقرارگرفتن با حریف ،این طـرح شما را قادر می سازد که قابلیتهای وینگ چونرا در خود شکـل دهید.اگر به این مطلب سطحی نگاه کنید در ظاهر ممکن استکه درحال تمرین هنر باشید اما از کیفیـت مطلـوبی که در قلـب این هنـر خوابیـدهاست محروم خواهید ماند.سطح دوم عنصر بی همتا را معرفی میکند در این مرحلهشمامی خواهید حمله کنید (بااستفاده از دستهای متقاطع) وبا ضد حمـله حریفمواجه نشـوید.از اینجا چی سـائو سبک آزاد و کلاسیک آغاز می شـود.دراینمرحلـه نفس شیطـانی ومکـرر سعی میکندکه خودی نشان دهدواین است که باعث شدهارتقاء شخصیت دراین مرحله تا این حد اهمیـت پیدا کند.یکی از اشتبـاهاترایـج این است که به جلسات چی سائو به عنوان مبارزه ودرگیری نگاه میشوددرحالی که این جلسـات بازی گونـه بوده وبا روحـی شـاداب انجـام میگیرند.مشکـلاین است که ضمن اینکه باید اعمـال حریف را حس کـرده و کنترل کنید،بایدمراقـب باشید که به وی آسیـب نرسانید.گری لم مربی کهنه کار میگوید: کنترلحریف کلید پیشرفت به سطوح بالاتر وینگ چون است. به علاوه به شما یاد دادهمیشودکه فاصله و قدرت خود را کنترل نمائید.اگر با حملـات بدون کنترل بهتمـرین بپردازید تمـرین شمـا دوام زیـادی نخـواهد داشـت واحتمـال آسیبدیـدن صورت و دندانها بالا خواهد بود.بنابراین نه تنها باید سعی در کنترلاعمال حریف داشته باشید بلکه باید اعمال خود را نیز کنترل کنید.با استادشدن در سبک آزاد چی سائو خواهید توانست حرکات حریف را پیـش بینی کنید بهعلاوه این به غـیر از یک درگیری فیزیکی، یک مبارزه زیرکی ونبوغ میباشد لمتاکید میکند که وقتی بتوانید فکر و هیجـانات و اعمـال حریف را كنتـرل کنیددر واقـع به وینـگ چـون پیشرفته دست پیدا کرده اید.در سطح سوم همه چیز بهطور کلی عوض میشـود. اینک آموزش،یک مبـارزه واقعی را در ذهن تداعیمیکند.اما اعمال وحرکات از پیش طراحی شده هستند وبا همکاری شریک آموزشیانجام می گیرد. این مرحلـه مبارزه طلبی یا بیمـو ( BEIMO )نامیدهمیشود.گفته می شود که مرحـوم وونگ شـون سونگ پس از شصت پیروزی در بیمو بهشهرت رسید ولقب پادشاه مبـارزه طلبی را دریافت کردبعـد ها وقتی روح تهاجمیبیمـوباعث شد که در اثر حمـله او، بینایی چشم چپ حریف وی برای همـیشه ازدست برود، وونگ متقاعد شد که از ادامه مبارزه خود داری کند. علی رغم این،تحت شرایط کنترل شـده وبا ملاحظه ورعایـت کردن بیمو میتواند راه نهایی محکزدن قابلیت های شما باشد، البته بعضی از اصول کنتـرل کردن خود که در سطـحپیشین آموزشی بسیـار با اهمیت بودند،کنار گذاشته می شوند. شما از قابلیتهایی که در چی سـائو کسـب کـرده اید برای پیـش دستی کردن برحمـلات حریفاستفاده می کنید و سپـس همین کار را برای کنتـرل خودتان انجـام میدهید. البته هنوز با مبارزات خیابانی خیلی فاصـله دارید. در اینجا هدف شما غالبشدن بر حریف است اما در عین حال نمی خواهید که بر شریکتان آسیب جدیبرسد.سطح نهایی این آموزش در کل واقعا آموزش نیست.در این سطح شما در واقعیک سرباز هستید. این سطح نگرش متمایزی نسبت به سطوح ذکر شده قبلی دارد. اینک تمام تجربیاتی که کسب کرده اید با هم جمع میشوند.در سطح اول ازرویـکردی باز وپذیرا استفاده می کنیدو هدفتان استاد شدن در سطوح اولیهاست.درسطح دوم می خواهید که ضمـن تمرکزبر آموزش وارتقا مهارت ،روح خود راتربیت نمایید.سطح سوم نوعی تجربه مبارزه آزاد است که در آن قوانین مربوطلحاظ میشوند. ایننک تمام آنها در مبارزه آزاد با هم جمع می شونددر سطحچهارم طرز فکری را در خود پرورشذمی دهید که تنهامناسب زمانی است که در حالدفـاع از زندگی خود هستید. در این مرحله شما بی رحم و کینه جو میشـوید ومهارت هایتان در مسـیری مستقیم و قدرتمند به کار گرفته می شـوند حتی ممکـناست مجبور شوید از تکنیکهـای اضطراری اقتباس یافته از یک فـرم محرمانهبیـوجی ( BEYOJI) استفاده کنید این فرم فقط برای این منظور طراحی شده است :خنثی کـردن دشمـن.در واقع شمـا به ریشه های وینـگ چـون دست پیدا کرده اید.

تهیه و تنظیم : سبک جهانی دفاع شخصی آیرون فایتر

www.IronFighter.ir

IronFighter.Shahi@Gmail.com