پیدایش هنرهای رزمی

نمی‌توان تاریخ دقیقی برای پیدایش هنرهای رزمی ذکر کرد. اما می‌توان تصور کرد که اگر هنرهای رزمی را مجموعه مهارت‌هایی جهت افزایش توانایی‌های بشر برای دفاع از خود درنظر بگیریم قدمت آن با قدمت تاریخ برابری می‌کند. با این حال پیدایش این هنرها به آن شکلی که ما امروز می‌شناسیم را به چندهزار سال قبل و معبد شائولین واقع در چین منتسب می‌کنند. هنرهای رزمی ارتباط عمیقی با تفکرات، مذهب و فرهنگ شرق داشته و در کنار افزایش مهارت‌های جسمی به رشد روحی و معنوی هنرجویان نیز می‌پردازد. البته امروزه ما بیشتر با ورزش‌های رزمی روبرو هستیم که در حقیقت شکل ساده‌شده‌ای از هنرهای رزمی هستند و در اکثر آنها خصوصاً در رشته‌های رقابتی آنچنان اثری از آن بخش معنوی به چشم نمی‌خورد. هم هنرهای رزمی و هم ورزش‌های رزمی به علت فواید بیشمار خصوصاً تاثیر بر سلامت جسمانی، افزایش اعتماد به نفس و خودباوری و... از محبوبیت زیادی در دنیا برخوردارند. هنرهای رزمی را معمولاً به دو دسته هنرهای رزمی سخت یا بیرونی، و هنرهای رزمی نرم یا درونی تقسیم می‌کنند.

از جمله این رشته‌ها می‌توان به موی تای، کیک بوکسینگ، نینجوتسو، کاراته، تکواندو و... اشاره کرد.

در این دسته از هنرهای رزمی بیشتر به پرورش و در اختیار گرفتن نیروهای درونی که به نیروی چی معروف است و گفته می‌شود از نقطه‌ای به نام تان تین سر چشمه گرفته و در تمام بدن پخش می‌شود تاکید می‌شود. برخی از هنرهای رزمی چینی همچون تای چی چوان و باگوآژانگ ونیز هنر رزمی ایرانی به نام ورزش رزمی نیرو از این دسته هستند. البته باید توجه داشت که در اکثر هنرهای رزمی هم به جنبه بیرونی و هم به جنبه درونی توجه می‌شود اما تاکید سبک‌های مختلف بر یکی از این دو باعث بوجود آمدن این تقسیم بندی شده است.

همانطور که پیشتر اشاره شدهنرهای رزمی کمابیش با مفاهیم و اعتقادات شرقی ازجمله ذن نسبت و رابطه دارند، چه هنرهای رزمی نرم و چه هنرهای رزمی سخت. تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد کمتری از آنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی پرداخته‌اند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریف ترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیله‌ای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او می‌باشد. در واقع ذن برای استاد واقعی هنرهای رزمی راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی و استراحت فکری و عمیق‎ترین نوع اعتماد به نفس می‌تواند باشد. عمیق‌ترین و اساسی‌ترین هدف هنرهای رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی و رشد عقلانی شخص به کار رود. نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده آن را غیر ممکن می‌سازد زیرا ذن فاقد هرگونه نظریه جامد است، از این رو ذن دانشیست درونی و از درون شخص سرچشمه می‌گیرد و برای آن هیچ توضیح خاصی براحتی نمی‌توان در نظر گرفت. ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقا سطح هوش فرد تاکید ندارد بلکه تاکید آن بر عمل شهودی است و هدف نهایی ذن آزادسازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان‌های عاطفی است.