ایستادن ها و گرفتن ها
بدون استفاده صحیح از ایستادنها و گرفتن ها امکان ندارد که بتوان جودو را بخوبی انجام داد. تمام پرتابها با ایستادن خوب و گرفتن مناسب انجام می گیرد و تمام خفه کردنها، قفل مفاصل و نگهداشتن بستگی به گرفتن خوب دارد. دانش آموزان باید این اصول مهم جودو را بخوبی مطالعه کنند.
ایستادنها
جودو برای ایستادن و حرکت کردن بطور طبیعی تأکید دارد. اولین وضعیتی که دانش آموزان جودو یاد می گیرند شی زنتای می باشد، که به نام شی زن هونتای نیز معروف می باشد. هر دو اصطلاح به معنی« بدن طبیعی» است . در شی زنتای پاها به اندازه عرض شانه ها باز است و وزن بدن بطور مساوی روی پاها تقسیم می شود. اگر پای چپ جودوکار جلو باشد، به آن هداری شی زنتای گفته می شود. اگر پای راست جلو باشد، به این نوع ایستادن میگی شی زنتای می گویند. که پایه اصلی ایستادن در جودو است.
ایستادن میگی شی زنتای می باشند و دور آن می چرخند.
دومین نوع ایستادن جیگوتای می باشد،که به نام جیگوهونتای نیز معروف می باشد و به معنی« دفاع شخصی بدن» می باشد. در این وضعیت، پاها به اندازه دو برابر عرض شانه ها باز می شود و وزن بدن بطور مساوی روی پاها تقسیم می شوند. مانند حالت اول اگر پای چپ جلو باشد ایستادن هیداری جیگوتای می باشد، و اگر پای راست جلو باشد ایستادن میگی جیگوتای است. این شش نوع ایستادن مختلف پایه مبارزات جودو را تشکیل می دهد. تمام حرکاتی که از شی زنتای به چپ وراست و حرکاتی که از جیگوتای به چپ و راست انجام می گیرند موقتی و گذرا می باشد. یک جودوکار از جیگوتای فقط برای بلوک کردن یا افزایش نیرو برای پرتاب کردن استفاده می کنند. یک جودوکار خوب هرگز به سادگی در وضعیت جیگوتای قرار نمی گیرد چون این نوع ایستادن یک ایستادن اولیه نمی باشد. یک جودوکار بطور دائم و بدون درنگ به جیگوتای می رود و از آن خارج می شود.
سه نوع دیگر ایستادن که باید مورد توجه قرار گیرند، آنزا، سی زا و کیوشی نوکامائه می باشند.
آنزا، نشستن ریلکس، یعنی نشستن چهارزانو روی زمین می باشد. این روش معمول نشستن در جودو می باشد.
سی زا، به معنی نشستن راست می باشد و از نشستن های رسمی ژاپنی استو.
در این روش کفلها روی پاشنة پاها قرار می گیرند. جودوکار در بیشتر وارد از این نوع نشستتن استفاده می کند و خم شدن( تعظیم کردن)، زاری،را از این وضعیت انجام می دهد. سی زا، وقتی مورد استفاده قرار می گیرد که زانو زده باشید و آنرا خوب یاد گرفته باشید، اما وقتی که نشستن به این روش ناراحت کننده می شود می توان آن را به وضعیت نشستن آنزا تغییر داد.
بالاخره، کیوشی نوکامائه وضعیتی از زانوزدن است که در آن یک زانو روی زمین قرار می گیرد، بدن بالا نگهداشته می شود و کف پای دیگر بطور کامل روی زمین قرار می گیرد. کیوشی نوکامائه در بعضی از کاتاها بعنوان روشی که بعضی حرکتها از آن شروع می شود مورد استفاده قرار می گیرد. جودوکار از کیوشی نوکامائه برای بعضی از خفه کردنها از پشت نیز استفاده می کند.
وقتی که از وضعیت سی زا برمی خیزید، منظور آن است که از وضعیت نشسته، ب وضعیت بالا آمده کیوشی نوکامائه و سپس به وضعیت ایستاده( معمولاً به وضعیت شی زنتای) قرار بگیرید اگرچه این سه وضعیت حالت های واقعی ایستادن نیستند، اما یک جودوکای جدی باید آنها را بخوبی یاد بگیرد.
نکات مهم درباره تکنیک ایستادنها
1- شی زنتای، با وضعیت طبیعی، یک نوع ایستادن مستقیم با پاهای باز به اندازه عرض شانه ها می باشد چه درهنگام حمله و چه در موقع دفاع این فاصله را حفظ کنید.
2- در هنگام مبارزه، از قوزکردن و خم شدن اجتناب کنید. در غیر اینصورت قدرت تحرک خود را کاهش خواهید داد و در برابر پرتابها صدمه پذیر می شوید.
3- پشت سر خود را راست نگهدارید، سرتان را بالا بگیرید و با پاهای باز باندازة عرض شانه ها به اطراف حرکت کنید.
4- هرگز پاها را به یکدیگر نزدیک نکنید یا بصورت ضربدری آنها را حرکت ندهید چون باعث از دست دادن ثبات می شود.
5- درحالیکه به اطراف حرکت می کنید، به حالت ریلکس باشید و پاهای خود را نزدیک زمین نگهدارید.
وضعیت طبیعی( عادی)
برای شی زن هونتای، بطور طبیعی بایستید و پشت خود را راست و زانوها را کمی خم کنید. پاها را به اندازة عرض شانه ها باز کنید و وزن بدن خود را بطور مساوی روی پاها تقسیم کنید. این وضعیت ایستادن به شی زنتای نیز معروف است.
وضعیت دفاع شخصی
برای جیگوتای از وضعیت ایستادن طبیعی شروع کنید. پاها را دو برابر عرض شانه ها باز کنید و در حالیکه پشت خود را راست نگهداشته اید زانوها را خم کنید. دستهای مشت شده خود را در کنار داخل کشاله ران قرار دهید.
وضعیت نشستن ریلکس
آنزا نشستن ریلکس می باشد که به معنی نشستن روی زمین به حالت چهارزانو است. این روش معمول نشستن در باشگاه (جودو) می باشد بخصوص مواقعی که باید مدتی طولانی روی زمین نشست.
وضعیت نشستن راست
سی زا نشستن رسمی ژاپنی می باشد. از وضعیت شی زنتای ابتدا به روی زانوی چپ و سپس روی زانوی راست قرار بگیرید، پشت خود را در تمام مدت راست نگهدارید. کفلها را روی قوزک پاها قرار دهید و دستها را روی زانوها بگذارید، نوک انگشتان کمی به سمت داخل قرار می گیرند.
وضعیت زانوزدن
کیوشی نوکامائه وضعیت زانوزدن می باشد این روش در حالیکه بدن بالا آمده، زانوی یک پا و کف پای دیگر برروی زمین قرار می گیرد . این وضعیت معمول برای تمرین شی مه وازا می باشد و در کاتا نیز از آن استفاده می شود.
گرفتن ها
یک جودوکار باید بدانند چگونه حریف را به روش صحیح بگیرد. در جودو هنرگلاویزشدن اولیه، توانایی ارتباط و کنترل حریف با گرفتن او به روش صحیح و مناسب شروع می شود. بدون گرفتن صحیح و مناسب دست سست می شود. و قادر به بهم زدن تعادل، خفه کردن، یا نگهداشتن قفل مفاصل برای مدت زمان لازم نخواهیم بود. بدون در نظر گرفتن ضربه امکان انجام حرکات جودو میسر نمی باشد. کومی کاتا گرفتن اصلی می باشد که در تمرین مهارتهای پرتاب کردن مورد استفاده قرار می گیرد.
در کومی کاتا دست راست، یقه چپ حریف را می گیرد و دست چپ آستین راست رااز ناحیه بالای آرنج می گیرد در ایام گذشته کودکان، معمول بود که در ابتدای مسابقه هر دو جودوکار همدیگر را به این روش می گرفتند. بعضی از سازمانهای جودود که قوانین المپیک را رعایت نمی کنند هنوز این وضعیت را در شروع مسابقه الزامی می دانند. در جودوی مدرن امروزی رقبا برای گرفتن حریف مبارزه می کنند. بنابراین یک جودوکار باید در تمام گرفتنهایی که در مسابقات برای او مفید می باشد مهارت پیدا کند.
کسانی که علاقمند به دفاع شخصی هستند باید توجه داشته باشند که روش های گرفتن کومی کاتا، در هنگام مبارزات واقعی دارای اهمیتمی باشند. در هنگام استفاده از تکنیکهای جودو در دفاع شخصی،جودوکار باید با گرفتن مناسب حریف بر او برتری پیدا کنند و قادر به اجرای موفقیت آمیز ضدحمله ها باشد.
در حیطة مسابقه گرفتن خوب به جودوکار این اجاز ه را می دهد که مستقیماً حرکت پرتاب، خفه کردن، یا قفل کردن مفاصل را انجام دهد. تعدادی از کومی تاکاها در جودوی مقدماتی تعلیم داده می شود.
گرفتن های اصلی هم درمسابقات و هم دفاع شخصی مفید می باشند. در گرفتن معکوس، دست چپ یقة راست را می گیرد و دست راست آستین چپ را می گیرد. این نوع گرفتن بخصوص برای کسانی که چپ دست هستند مفید می باشد.
یکی از گرفتن های غیرمعمول، گرفتن حریف از ناحیة اتصال آستین به تنة یونیفرم میباشد. این روش گرفتن محکم و قوی می باشد، اما باید به دقت آنرا یاد گرفت تا بتوان در اجرای پرتاب از آن استفاده کرد.
در توضیحاتی که درمورد گرفتن ها داده شده بخاطر داشته باشید که کازوزوکودو استاد بزرگ جودو و شاگرد جیگاروکانو می گوید که جودوکار همیشه باید دستی را که درجهت پرتاب است بگیرید. با گرفتن حریف به این روش و نگهداشتن دست او بطور ایمن می توانید اهرم و کنترل بهتری را برروی داشته باشید. اگر هنگام اجرای تکنیک، دست در جای دیگری قرار گیرد خطر صدمه دیدن در هنگام سقوط زیاد خواهد بود. در حالیکه روش گرفتن ها توضیح داده می شود بخاطر داشته باشید که وقتی یک دست در محل شرح داده شده قرار می گیرد معمولاً دست دیگر نقطة مخالف در بالای آرنج دست حریف را می گیرد.
بسیاری از جودوکارها وقتی در مسابقات با حریف کوتاه قدی روبرو می شوند، از گرفتن پشت یقه حریف استفاده می کنند. این نوع گرفتن بطور وسیعی اهرم کردن جودوکار را افزایش می دهد و می توان از آن بطور مستقیم علیه حریف استفاده کرد.
بعضی از جودوکارها را نزدیک به یقه گردن می گیرند تا توانند دست خود را به گردن حریف فشار دهند. بعضی از اساتید جودو به دانش آموزان خود یاد میدهد که هرگز دست آنها نباید برای گرفتن یقة حریف از شانه خودشان بالاتر برود. اگرچه این کار برای پرتاب های سوری کومی( بالاکشیدن) مفید می باشد، اما برای تمام پرتاب ها لازم نیست.
بعضی از جودوکارها، بستگی به اینکه بلندتر یا کوتاهتر از حریف باشند، دوست دارند از بالای شانه یا از زیر بغل دست خود را به پشت حریف ببرند و پیراهن آنها را از پشت بگیرند. اگر رقیب در اجرای تکنیک ماکی کومی مهارت داشته باشد گرفتن پیراهن او از پشت کار خطرناکی خواهد بود.
بعضی از جودوکارها دوست دارند به حالت جیگوتای قرار بگیرند، وضعیت دفاع شخصی که در این حالت پاها دوبرابر عرض شانه ها باز است. سپس، هنگام گرفتن استاندارد در حالیکه از دست چپ برای گرفتن دست راست از ناحیه بالای آرنج حریف استفاده می کنند دست راست خود را زیر بغل چپ حریف می برند. این نوع گرفتن در مدارس جوجوتسوی قدیم برای مقابله با حریفی که شمشیر کوتاه یا چاقو در دست داشت مورد استفاده قرار می گرفت، اگر در اجرای این کار مهارت پیدا کنید، می توانید در مسابقات و دفاع شخصی به نحو مؤثری از آن استفاده کنید.
بطورکلی، روشهای مختلف گرفتن آستین، یقه و دیگر نقاط پیراهن برای انجام پرتابهای خوب ضروری می باشد، یکی دیگر از روشهای کومی کاتا گرفتن، شلوار، یا کمربند می باشد. این نوع گرفتن اغلب به اوبی تری گرفتن کمربند معروف است.
قهرمان معروف ژاپنی کاتسوهیکوکاشی وازاکی رو شهای مختلفی از گرفتن کمربند را ابداع نمود. او بسیاری از تکنیک های پرتاب را به روش اوبی تری تغییر داد و این تغییر باعث برنده شدن او دربسیاری از مسابقات و قهرمان شدن او شد.
روش استفاده از دستها در کومی کاتاها مهم می باشد. معمولترین اشتباه جودوکار های تازه کار آن است که با تمام دست، لباس حریف را محکم می گیرند. اینکار جلوی حرکت دست او را می گیرد و توان انجام حرکات لازم برای اجرای تکنیک های جودو را کاهش می دهد. وقتی که دست خود را در تمام مدت محکم نگهدارید دستتان زودخسته می شود و توان خود را از دست می دهد.
گرفتن هایی که در جودو از آن استفاده می شود مانند گرفتن کاتانا، یعنی شمشیر سامورایی است. انگشت کوچک، انگشت حلقه و بعضی ها معتقدند انگشت وسط محکم حریف را می گیرد. انگشت نشانه و شست کمی شل تر از سه انگشت دیگر کار گرفتن را انجام می دهد. در لحظة اجرای تکنیک تمام دست محکم عمل گرفتن را انجام می دهد. محکم گرفتن دست قبل از لحظة اجرای تکنیک جلوی کار جودوکار را می گیرد.
شل گرفتن حریف باعث حساس بودن دست نسبت به حرکات حریف می شود .این تعبیری از اصل جو می باشد. دستی که حریف را شل گرفته به جودوکای با تجربه اجازه میدهد که حرکات حریف را حس کند و تشخیص دهد چه حرکتی توسط او انجام خواهد شد و با مقابله کند و یا لحظه ای که حس می کند حریف ضعیف است یا درنگ می کند تکنیک خود را اجرا کند.
معرفی سایت