دانشنامه سبکهای رزمی : نین جوتسو

(نینجا) در لغت به معنای هنر پنهانی است كه شیوهای به وجود آمده برای دفاع از خویشتن و رسیدن به مهارتهای ویژه رزمی برایغلبه بر دشمن .در مورد تاریخچه این سبك رزمیباید گفت:د ر قرن ششم میلادی مذهب بودیسم وارد كشورژاپن شد وموجببوجود آمدن چالش بین دو مذهب بودیسم و«شینتوئیسم» شد كه مذهبملی آن دورانبود طرفداران مذهب بودیسم به روایتی همان پیشینیان نینجا بودند آنهادراوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون به جنگلها و كوههای سوزوكارفتند و با مابوشی نام گرفتند مبدأنینجاها دو سرزمین كوگا و ایگا بوده بامعروفترین خانواده های نینجا «هاتوری،فوجی بایاشی موموچی» است ؛ دورهكاماكورا یك دوره طلایی برای آنها بوده همچنین یكی از دشمنان قسم خوردهنینجاها «ادانابوناگا» بوده است متولیانی كه برای ترویج این رشته تلاش كردهاند :ماتامیتونودا،تاكاماتسو،ماساكی هاتسومی ،اتیسون هیرز،شوتوتانهمورا،برایان مك كارتی و…است نین جوتسوبا قدمت 800 ساله ریشه درتاریخ دارد . هرگز نمی تواند تنها با جابجایی تکیه از نام آن هنرهای رزمی نین جوتسو رابرای تنها فروختن به مردم معرفی کرد. جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید ازکتاب نین جوتسو هنرنامرئی شدن و نین جوتسو در ایران تالیف کانچو فرجیاستفاده کنید.

نینجا تقریبا در قرن ششممیلادی (بودیسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین كسانیكه می خواستندبودیسم را بصورت یك مذهب رسمی درآورند و كسانیكه از (شینتوئیسم) بعنوانمذهب ملی طرفداری می كردند شد. بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنیاز طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایلقرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون و كشته شدن توسط نیروهای سلطنتی بهكوهستانهای نزدیك كیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان كوهستان) نامگرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری كردندو برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترسروانی و قدرتهای اسرارآمیز تركیب كردند تا بتوانند با نیروهای نظامی كمخود در دل دشمنان ترس ایجاد كنند.نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینییعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش ازمیلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد وبه طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرارگرفت.

بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاهابه دلیل گرایش به بودیسم، یاغی نامیده می‌شدند. درآن هنگام درگیری‌هایشدیدی میان هواداران بودیسم و پیروان مذهب ملی ژاپنیها یعنی آئین شینتوجریان داشت و این گروه‌های یاغی که بعدها به یامابوشی معروف شدند، برایحمایت از خود تمرین هنرهای رزمی و استراتژی‌های نظامی را با ترس روانی وقدرت‌های اسرار آمیز ترکیب کردند.
پس از آن نینجاها در گروه‌های کوچک بادر پیش گرفتن روشهای کاملاً سری جنگی تا قرن نوزدهم خود را به عنواننیرویی بسیار با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند.

بزرگ‌ترین تجمع نینجاهادر سوم نوامبر 1581 میلادی اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگاقدرتمندترین رهبر نینجا ارتشی 40 هزار نفره را در برابر حدود 4 هزار نینجاکه کنترل ایالت ایگا ( در حال حاضر مه یی) را در اختیار داشتند، رهبری کرد. نبردی که تنها تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا از آن جان سالم به دربردند.از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کردهبودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن دردست داشته باشند.یكی از رهبران یامابوشی ها تلاش كرد كه بین پیروانبودیسم و طرفداران شینتوئیسم صلح ایجاد نماید كه نتیجه آن سرازیر شدنجنگجویان دولتی برای سركوبی یاموبوشی ها شد. البته این عمل نیروهای دولتیباعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تكمیل فنون رزمی و جنگی خود كهبوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می كردند بپردازند. در سال 1192 با شروعدوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریكهایحرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند كه به استخدام اربابان ایـالات مختلف)دایمیوها) در می آمدند. در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعدادمكتبهای نینجا به 25 مكتب با تكنیك های خاص خود رسید. در اكثر این سالها دوایالت (كوگا و ایگا) در ژاپن توسط نینجاها اداره می شد.نینجاخانوادههای (هاتوری، موموچی، و فوجی بایاشی) از معروف ترین خانواده های نینجابودند. از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است كه هنر رزمی نینجوتسو ریشهدر قلب تاریخ كهن چین و ژاپن دارد، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گستردهشدن این هنر رزمی درجهان وجود دارد. هنر رزمی نینجوتسو با قدمت 800 سالهریشه در تاریخ دارد و در حقیقت هنری است كه مسئولیت پذیری را می طلبد. یكهنرجوی نینجوتسو برای پیروز شدن نیازمند اصول اولیه است كه از جملهبرخورداری از روحی قوی، قلبی آزاد، هوشی سرشار، روحیه مبارزه طلبی و شرایطروحی عالی و تمركز حواس میباشد . نینجاها یك سیستم و نظم خاص و دقیقیداشتند كه توسط یك رهبر كه به آن (جونین) می گفتند اداره می شد و به كسانیكه به نینجاها ماموریت می دادند (چونین) می گفتند. به طبقات پائین تر كهماموریت انجام می دادند (جینین) می گفتند . جینین ها در واقع هیچگاهدستورات را بطور مستقیم از جونین دریافت نمی كردند بلكه چونین ها بعنوانواسطه بین جونین و جینین ها عمل می كردند و دستورات و پیامهای جونین را بهجینین ها می رساندند.

نینجوتسوجینین ها برای انجام ماموریت با طرزاستفاده اغلب سلاحهای زمان خود آشنائی كامل داشتند و روانشناسی جامعه رابخوبی می دانستند و با همدیگر از طریق رمز ارتباط داشتند. اگر احیانا یكنینجا به دام می افتاد و اسیر می شد (كه بسیار كم رخ می داد) مردم او رازجر فراوان می دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضی از خانوادههای نینجا به دلیل جنگ داخلی (دایموها) به قدرت و نفوذ رسیدند و اغلب درمناطق ایگا و كوگا در شرق دریاچه بیواء اقامت گزیدند (ادا نبون اگا) كه میخواست تمامی نیروهای نظامی ژاپن را متحد نماید در سال 1581 ارتشی متشكل از 46 هزار نفر را به جنگ نینجاها كه 4 هزار نفر بودند، فرستاد.در ایننبرد نابرابر اغلب نینجاها كشته و یا اسیر شدند و آن تعداد كه توانستند، بهكوه ها فرار كرده و با مردم كوهستان به تكمیل فنون مخصوص خود و هر چهكاربردی تر كردن آن پرداختند و هنرهای رزم خود را از پدر به پسر منتقلكردند.

متخصص استخوان و سی وچهارمین استادبزرگ از خاندان تاگاكور نینجا است. او رهبری 9 بوجین كان دوجو را در ژاپن بهعهده دارد از جمله (مدرسه9 خدای شیطان ،خدای جنگجو،تالار روح مرد جنگی(نام برد ؛لقب او سوك و جنگجوی بزرگ است كه توسط تاكاماتسو به او دادهشده؛دكتر هاتسومی می‌گوید:«در مقایسه جودووكاراته،نین جوتسو عقاید تعصبانگیزی ندارد نین جوتسوهنر كامل و آزاد است كه مسئولیت پذیری را می طلبد .یك هنر جوی نین جوتسو برای پیروز شدن ،نیازمند روحی قوی و قلبی آزاد است؛استاد تاكاماتسوشیثو نیز می‌گوید :«زندگی تغییر است »و ما در نینجوتسو،تحول را یك اصل می دانیم تحولی كه هنر را به كمال می رساند

سوكهاتسومی هر ساله برای پیشرفت و كاربد بیشتر هنر نین جوتسو مراسمها متعددیرابرنامه ریزی می كنند از جمله مراسمهای شی دوشی كای كه اكثریت شركتكنندگان آن خارجیان می باشند. این مطلب از کتاب خود استاد هاتسومی توسطکانچو فرجی ترجمه شده است که بصورت مختصر در این قسمت آمده است به منظوراستفاده كسانی كه دانش نینجوتسو هستند و بر اساس تجربیات شخصی خودم بهعنوان سی و چهارمین استاد هنر (رزمی) توگاكیور – ریو نینجا (Togakure ryuninja)،‌به رشته تحریر درآورده ام.من این عنوان سوك (Soke) یا رئیسخانواده را از (توشیت سوگو تا كاما تسو (Toshisugu Takamatsu) سی و سومیناستاد این رشته به ارث برده ام. معلم من نوه (شین ریوكن ماسامی تسوتو (Shin ryuken Masami tsutodo) سی و دومین سوك (توگاكیور ریو) بود. ما پشتوانه ایاز 8 قرن تاریخ و سنت را دارا می باشیم كه به موسس این سیستم دامی سوكینی‌شینا (Daisuke Nishina) از اهالی دهكده (توگاكیور) باز میگردد. پس ازشكست از سپاهیان هایك (Heike) ، دای سوگ از زادگاهش در ناگانو متواری شد ودر منطقه دور افتاده ایگا (Iga) سكونت گزید. در آنجا او نام دای سوكتوگاكیو را برگزید و بعدها اعتبار تاسیس سیستم (توگاكیور ریو) ی نینجوتسو،به او اختصاص یافت. شجره اساتید این سبك به شرح ذیل می باشد:

-1  دایسوكه توگاكوره 2- شیما كوسانتا میناموتونو كانسادا 3- گورو توگاكوره 4- كوسانتا توگاكوره 5- كیسانتا كوگا 6- توموهارو كانكو 7- ریوههو توگاكور 8- گاكون توگاكوره 9- كوسكی كیدو 10- تنریو ایگا 11- ریهی یوئنو (Ueno) 12- سنری یوئنو 13- مانجیرو یوئنو 14- سابورو ایزوكا 15- گورو ساوادا 16- ایپیاوزارو 17- هاچیرو كیماتا 18- هیزائمون كاتائوكا 19- یوگنتا موری 20- گوبیتودا 21- سیئون كوبه 22- كوبی موموچی 23- تنزن تباری 24- سیریو نوبوتسوناتودا 25- فودو نوبوچیكا تودا 26- كانگورو نوبویاسوتودا 27- ایسابورونوبوماسا تودا 28- شینبی ماساچیكا تودا 29- شینگورو ماسایوشی تودا 30- دایگورو چیكاهیده تودا 31- دایسابورو چیكاشیگه تودا 32- شینریوكن ماسامیتسوتودا 33- توشیتسو گو تاكاماتسو 34- ماساكی هاتسومی

در حالیكه برخیاعتقاد دارند كه اسرار نینجوتسو بتدریج و با رشد توكوگاوا شوگارنیت (Tokugava shogunate)  در طول قرن هفدهم از میان رفته است و یا در زیرآوارهای جنگ جهانی دوم مدفون گردیده، استاد من می دانست كه حقایق و رموزهنر شنوبی همواره زنده خواهند ماند. ارزش و اهمیت خرد و حكمت معلم من ومعلمین و اساتید آنها را می توان در تلاش و كوشش (توشیت سوگو تاكاماتسو) Toshitsugu Atakamatsu-s فقید در ارائه عصاره و ماهیت واقعی نینجوتسو،مشاهده نمود.
جوهره اصلی كلیه هنرهای رزمی و استراتژی های نظامی در واقعحفاظت از خود و پیشگیری از خطر می باشد. نینجوتسو چكیده ای است از كلیهایده ها و مفاهیم عینی حفاظت از خود كه از طریق تمرینات رزمی میسر میگردد.

ورزش نینجوتسو برای نخستین بار توسط کانچو اکبر فرجی از اساتید رشته رزمی کونگ فو توآ وارد ایران شد. نخستین مرکز آموزش نینجوتسو (بوجین کان دوجو نین جوتسو) زمستان 1369 در شهر کرج گشایش یافت. در آغاز کار به سبب ناشناخته بودن در میان ورزشکاران و ورزش دوستان، مشکلات فراوانی در پيشرفت آن وجود داشت. و همچنین به جهت ابزار و سلاحهای متعددی که در امر آموزش استفاده می‌ شد برای بسیاری ذهنیت غریبی به وجود آورده بود. اما در سال‌های اخیر، این ورزش شاهد رشد چشمگیری در محبوبیت مردمی بوده‌است.

آموزش در نین جوتسو به ۹ قسمت از مبتدی تا عالی دسته بندی شده ، ۱- یادگیری و مهارتهای پایه ۲-یادگیری نظم و انضباط. ۳- فراگیری فنون مقابله با حریف. ۴- هنر آکروبات رزمی. ۵- کلاس‌های شیدوشی کای. ۶- یادگیری انواع تمرینات. ۷- نحوه فراگیری عبور از موانع. ۸- کاربرد سلاح در هنر رزمی. ۹- آموزش شنا در آب.

شیدوشی کای کلاس‌های فوق العاده‌ای است که مناسب با شرایط و بصورت نامنظم تشکیل می‌شوند و در آنها جدا از موارد عمومی آموزشهای اختصاصی نیزداده می‌شود راهیابی به این کلاس‌ها دشوار است و هدف آن بالا بردن مهارتهای علمی و تئوری هنرجویان است